คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3252/2552

คำพิพากษาย่อสั้น

โจทก์บรรยายฟ้องระบุไว้ชัดเจนว่าจำเลยกับพวกร่วมกันกันลักทรัพย์ที่เป็นของนายจ้าง โดยร่วมกระทำความผิดด้วยกันตั้งแต่สองคนขึ้นไป แม้คำฟ้องของโจทก์จะมิได้ระบุอนุมาตรามาก็ตาม แต่คำขอท้ายฟ้องนั้น ป.วิ.อ. มาตรา 158 (6) ระบุแต่เพียงให้อ้างมาตราในกฎหมายซึ่งบัญญัติว่าการกระทำเช่นนั้นเป็นความผิดเท่านั้นหาได้บังคับว่าจะต้องระบุอนุมาตราใดด้วยไม่ ฟ้องโจทก์จึงเป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตามกฎหมาย และข้อหาความผิดตามฟ้องมิใช่เป็นคดีที่มีอัตราโทษอย่างต่ำจำคุกตั้งแต่ห้าปีขึ้นไปหรือโทษสถานที่หนักกว่านั้น เมื่อศาลชั้นต้นสอบคำให้การและจำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องของโจทก์ ศาลชั้นต้นย่อมพิพากษาโดยไม่สืบพยานหลักฐานต่อไปได้ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 176 วรรคหนึ่ง และข้อเท็จจริงย่อมรับฟังเป็นยุติได้ว่าจำเลยกระทำความผิดตามที่กล่าวอ้างในฟ้อง อันเป็นความผิดตาม ป.อ. มาตรา 335 (7) (11) วรรคสอง ศาลล่างทั้งสองก็ชอบที่จะพิพากษาลงโทษจำเลยตามนั้น มิได้เป็นการพิพากษาเกินคำขอ

ผู้พิพากษา

พิทักษ์ คงจันทร์
ตรีวุฒิ สาขากร
เฉลียว พลวิเศษ