คำพิพากษาย่อสั้น
คดีที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ในข้อเท็จจริงต้องกันมานั้น การที่โจทก์ฎีกาในข้อที่ว่าศาลอุทธรณ์มิได้วินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ในประเด็นที่ว่าโจทก์เป็นผู้เสียหายหรือไม่ ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความนั้น จึงเป็นฎีกาข้อกฎหมายที่ไร้สาระไม่ทำให้ผลคดีเปลี่ยนแปลงไป
ข้อกฎหมายซึ่งมิได้ยกขึ้นว่ากล่าวกันมาในชั้นอุทธรณ์ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา195,225
ฎีกาในประเด็นที่ว่า สัญญาประนีประนอมยอมความ (นอกศาล)ทำขึ้นตรงตามเจตนาของคู่กรณีหรือไม่ และศาลอุทธรณ์วินิจฉัยนอกสำนวนโดยมิได้วินิจฉัยตามเช็คฉบับที่พิพาทกันในคดีเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220
