คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 73/2557

คำพิพากษาย่อสั้น

คดีที่เอกชนยื่นฟ้องจำเลยที่ ๑ และที่ ๒ ซึ่งเป็นเอกชนด้วยกัน และจำเลยที่ ๓ ซึ่งเป็นหน่วยงานทางปกครอง อ้างว่า โจทก์เป็นผู้มีสิทธิครอบครองที่ดิน น.ส. ๓ ก. และออกเป็นโฉนดที่ดินเลขที่ ๒๕๘๒๔ จำเลยที่ ๑ และที่ ๒ ร่วมกันบุกรุกที่ดินบางส่วนของโจทก์และทำลายรั้วกั้นบางส่วน โดยกั้นรั้วขึ้นใหม่และนำโอ่งมาตั้งเป็นแนวเขตรั้วรุกล้ำที่ดินของโจทก์ ทั้งคัดค้านการรังวัดที่ดินของโจทก์ว่า ที่ดินพิพาทเป็นของจำเลยที่ ๑ และที่ ๒ อยู่ในเขตที่ดินโฉนดเลขที่ ๒๕๘๒๕ การที่เจ้าพนักงานที่ดินออกโฉนดที่ดินเลขที่ ๒๕๘๒๕ รุกล้ำที่ดินบางส่วนของโจทก์ทั้งสอง เป็นการไม่ชอบและประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ขอให้จำเลยที่ ๑ และที่ ๒ ร่วมกันหรือแทนกันชดใช้ค่าเสียหายและค่าขาดประโยชน์ ให้รื้อถอนสิ่งอื่นใดออกจากที่ดินและห้ามเข้ายุ่งเกี่ยว กับให้จำเลยที่ ๓ เพิกถอนการออกโฉนดที่ดินเลขที่ ๒๕๘๒๕ เฉพาะที่ดินบริเวณพิพาท จำเลยที่ ๑ และที่ ๒ ให้การและจำเลยที่ ๑ ฟ้องแย้งว่า โจทก์มิได้ครอบครองที่ดินบริเวณพิพาท แต่ที่ดินบริเวณพิพาทเป็นกรรมสิทธิ์ของจำเลยที่ ๑ จึงมิได้รุกล้ำที่ดินของโจทก์ จำเลยที่ ๓ ออกโฉนดที่ดินโดยชอบ สิ่งปลูกสร้างของโจทก์รุกล้ำที่ดินของจำเลยที่ ๑ ขอให้รื้อถอนและชำระค่าเสียหาย จำเลยที่ ๓ ให้การว่า ได้ปฏิบัติตามระเบียบและกฎหมายครบถ้วน โจทก์ให้การแก้ฟ้องแย้งโดยสรุปว่า ที่ดินบริเวณพิพาทไม่ใช่ที่ดินของจำเลยทั้งสอง เห็นว่า แม้คดีมีประเด็นข้อพิพาทเกี่ยวข้องกับการที่หน่วยงานทางปกครองออกเอกสารสิทธิในที่ดินพิพาท แต่โจทก์ขอให้พิพากษาหรือมีคำสั่งเพิกถอนเอกสารสิทธิที่ออกรุกล้ำที่ดินของโจทก์ เมื่อพิจารณาความมุ่งหมายของโจทก์ที่ใช้สิทธิทางศาลก็เพื่อให้กรรมสิทธิ์ในที่ดินของโจทก์ได้รับการรับรองและคุ้มครองเป็นสำคัญ และการที่ศาลจะพิพากษาตามคำขอของโจทก์ได้นั้น จำต้องพิจารณาให้ได้ความก่อนว่า ที่ดินส่วนที่พิพาทเป็นกรรมสิทธิ์ของโจทก์ตามที่กล่าวอ้างหรือไม่ แล้วจึงจะพิจารณาประเด็นอื่นต่อไป จึงเป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับสิทธิในที่ดิน อันอยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรม