คำพิพากษาย่อสั้น
ความว่า โจทก์ยื่นฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า รับฎีกาเฉพาะข้อ 2.1 ส่วนแรก ซึ่งเป็นปัญหาข้อกฎหมายการตีความประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 574 ส่วนฎีกาข้อ 2.1 ส่วนที่สองและข้ออื่นเป็นฎีกาในปัญหา ข้อเท็จจริง และไม่ได้ยกขึ้นว่ากันมาในศาลชั้นต้น และศาลอุทธรณ์ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 และ 249 จึงไม่รับฎีกาโจทก์ในส่วนนี้
โจทก์เห็นว่า ฎีกาข้อ 2.1 ส่วนที่สอง และข้อ 2.2 เป็นฎีกาใน ปัญหาข้อกฎหมายและเป็นข้อที่ยกขึ้นว่ากันมาในศาลชั้นต้นและ ศาลอุทธรณ์แล้ว จึงไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 และ 249 โปรดมีคำสั่ง ให้รับฎีกาของโจทก์ทุกข้อไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยทั้งสองได้รับสำเนาคำร้องแล้ว(อันดับ 52 แผ่นที่ 3, อันดับ 53 แผ่นที่ 2)
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงิน 65,309 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละสิบห้าต่อปีในต้นเงิน 58,053 บาท นับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาเฉพาะบางส่วนดังกล่าว (อันดับ 46)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 48)
คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืนตามคำพิพากษา ศาลชั้นต้นว่า โจทก์ไม่มีสิทธิเรียกค่าเช่าที่จำเลยค้างชำระทั้งในสัญญาเช่าซื้อก็ไม่มีข้อกำหนดให้ผู้เช่าซื้อมีสิทธิเรียกร้องได้ฉะนั้นฎีกาของโจทก์ในข้อ 2.1 วรรคสอง และในข้ออื่นว่าโจทก์มีสิทธิเรียกร้องจึงเป็นฎีกาโต้เถียงข้อเท็จจริง เมื่อคดีนี้มีราคาทรัพย์สินที่พิพาทไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้วให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
