คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 490/2557

คำพิพากษาย่อสั้น

ตามคำให้การของจำเลยทั้งสองครั้งแรกอ้างว่าโจทก์ไม่อาจเรียกค่าสินไหมทดแทนคืนจากจำเลยทั้งสองเพราะเป็นหน้าที่ของโจทก์ต้องรับผิดตามกรมธรรม์ประกันภัย ส่วนในคำร้องขอเพิ่มเติมคำให้การอ้างว่าโจทก์ไม่อาจเรียกค่าสินไหมทดแทนคืนจากจำเลยทั้งสองเพราะโจทก์ไม่ยกเหตุข้อยกเว้นที่โจทก์ไม่ต้องรับผิดตามกรมธรรม์ประกันภัยขึ้นปฏิเสธต่อบุคคลภายนอก จึงเป็นข้ออ้างต่อสู้เพิ่มเติมขึ้นมาโดยไม่ได้ลบล้างข้อต่อสู้เดิมและอ่านเข้าใจได้ว่าเป็นการกล่าวยืนยันตามข้อเท็จจริงที่ให้การไว้แต่แรก แม้คำร้องขอเพิ่มเติมคำให้การจะมีข้อความว่า "โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง" ในตอนต้น แต่ตอนท้ายจำเลยทั้งสองใช้ถ้อยคำว่า "โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องเรียกเงินคืนจากจำเลย" ซึ่งแสดงให้เห็นว่า คำร้องขอเพิ่มเติมคำให้การมีเจตนาปฏิเสธว่าอย่างไรเสียโจทก์ไม่อาจเรียกคืนเงินค่าสินไหมทดแทนได้ คำร้องเพิ่มเติมคำให้การของจำเลยทั้งสองจึงไม่ขัดแย้งกับคำให้การเดิม

ผู้พิพากษา

วาสนา หงส์เจริญ
วีระวัฒน์ ปวราจารย์
ปิยกุล บุญเพิ่ม