คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2247/2555

คำพิพากษาย่อสั้น

โจทก์ร่วมมิได้ยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาศาลชั้นต้นก่อนวันที่ 22 มกราคม 2547 ซึ่งเป็นวันครบกำหนดยื่นอุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาคดีนี้ และเหตุผลที่โจทก์ร่วมอ้างในคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ ก็มิใช่เป็นกรณีที่มีเหตุสุดวิสัยที่โจทก์ร่วมจะขอยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์เมื่อล่วงพ้นกำหนดระยะเวลายื่นอุทธรณ์ได้ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 23 ประกอบ ป.วิ.อ. มาตรา 15 นอกจากนี้สิทธิในการยื่นอุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาศาลชั้นต้นของโจทก์และโจทก์ร่วมนั้นเป็นสิทธิเฉพาะตัวของคู่ความแต่ละฝ่าย โจทก์และโจทก์ร่วมต่างมีอิสระในการยื่นอุทธรณ์ต่างหากจากกัน โจทก์ร่วมจะถือคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ของโจทก์ที่ยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ก่อนสิ้นสุดระยะเวลายื่นอุทธรณ์ และศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตไว้มาเป็นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ของโจทก์ร่วมด้วยหาได้ไม่ คำสั่งของศาลชั้นต้นที่อนุญาตให้โจทก์ร่วมขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ตามคำร้องของโจทก์ร่วมจึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย อุทธรณ์ของโจทก์ร่วมเป็นอุทธรณ์ที่มิได้ยื่นภายในกำหนดระยะเวลายื่นอุทธรณ์ เป็นอุทธรณ์ที่มิชอบด้วยกฎหมาย และการที่ศาลอุทธรณ์ภาค 3 รับอุทธรณ์ของโจทก์ร่วมไว้วินิจฉัย จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย ปัญหาดังกล่าวเป็นข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ศาลฎีกามีอำนาจยกขึ้นวินิจฉัยเองได้ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 195 วรรคสอง ประกอบมาตรา 225 เนื่องจากศาลอุทธรณ์ภาค 3 ไม่มีผลบังคับแก่จำเลยที่ 1 และที่ 4 ฎีกาของจำเลยที่ 1 และที่ 4 จึงถือได้ว่าเป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลอุทธรณ์ภาค 3 ต้องห้ามฎีกาตาม ป.วิ.พ. มาตรา 249 วรรคหนึ่ง ประกอบ ป.วิ.อ. มาตรา 15

ผู้พิพากษา

ปัญญา สุทธิบดี
พิศล พิรุณ
ปิ่น ศรีเมือง