คำพิพากษาย่อสั้น
คู่ความตกลงท้ากันว่า ขอให้เจ้าพนักงานที่ดินไปรังวัดสอบเขต เมื่อปรากฏตามการรังวัดว่าสิ่งปลูกสร้างส่วนใดรุกล้ำเขตนั้นเข้าไปในที่ดินของอีกฝ่ายหนึ่ง ฝ่ายที่เป็นเจ้าของจะยอมรื้อสิ่งปลูกสร้างส่วนนั้นไป เมื่อเจ้าพนักงานที่ดินไปรังวัดสอบเขตตามคำสั่งศาลโดยสุจริตและปรากฏว่าสิ่งปลูกสร้างของจำเลยรุกล้ำเข้ามาในที่ของโจทก์ จำเลยต้องรื้อสิ่งปลูกสร้างส่วนที่รุกล้ำออกไป จำเลยจะบ่ายเบี่ยงลอยๆ ว่ารูปแผนที่ที่เจ้าพนักงานที่ดินจัดทำมาไม่ถูกต้อง จะขอให้เจ้าพนักงานคนอื่นไปรังวัดใหม่ไม่ได้
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ทำเชิงชายคารุกล้ำเข้าในที่โจทก์ครึ่งฟุตนั้น เป็นเรื่องประมาณ คำขอท้ายฟ้องของโจทก์ได้กล่าวขอให้จำเลยรื้อหลังคาของจำเลยให้พ้นที่ดินของโจทก์ และเมื่อท้ากันคู่ความก็ยังรับกันว่า ถ้าสิ่งปลูกสร้างของฝ่ายใดรุกล้ำเข้าไปในที่ดินของอีกฝ่ายหนึ่ง ฝ่ายนั้นก็ยอมรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างส่วนนั้นออกไป ฉะนั้น เมื่อเจ้าพนักงานรังวัดสอบเขตแล้ว แม้จะปรากฏตามแผนที่ว่ามีชายคาน้ำตกล้ำลงไปในที่ดินของโจทก์ประมาณ 1 ฟุตเศษ คือ ความกว้างเกินไปกว่าที่โจทก์ประมาณไว้บ้าง ศาลก็ตัดสินให้จำเลยรื้อถอนไปตามคำท้าได้
ข้อที่ว่า จำเลยอยู่ในฐานะที่เป็นโจทก์ยื่นฟ้องกล่าวว่า โจทก์ได้ก่อกำแพงล้ำและกั้นฝาล้ำที่ดินจำเลย แต่ตามรายงานและแผนที่กลางที่เจ้าพนักงานที่ดินทำการรังวัดทำแผนที่กลางหาได้กล่าวถึงเรื่องนี้ไม่ โจทก์มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแต่ในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์จะมายกในชั้นฎีกาไม่ได้ และข้อที่ว่าคำพิพากษาที่ให้ยกฟ้องในคดีแพ่งหมายเลขดำที่ 137/2507 โดยไม่ได้ให้คำวินิจฉัยประกอบคำพิพากษา เป็นคำพิพากษาที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลอุทธรณ์ จะมายกขึ้นในชั้นฎีกาไม่ได้เช่นเดียวกัน
