คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3503/2530

คำพิพากษาย่อสั้น

จำเลยที่ 1 เป็นเจ้าของรถยนต์โดยสารคันหมายเลขทะเบียนชม.01850 และอ้างว่าได้ขายให้ ส. บุตรเขยจำเลยที่ 1 แต่ไม่มีหลักฐานการซื้อขาย คงฟังว่าเป็นของจำเลยที่ 1 ขณะเกิดเหตุรถยนต์โดยสารคันดังกล่าวชนกับรถเก๋งคันหมายเลขทะเบียน ก.3339สงขลา ของโจทก์สำนวนที่ 5 ในรถยนต์โดยสารมีประกาศคำเตือนของบริษัทจำเลยที่ 3 ที่ให้ผู้โดยสารซึ่งไม่ได้เสียค่าระวางสิ่งที่นำมาต้องระวังรักษาของนั้นเองโดยทางบริษัทจะไม่รับผิดชอบถ้า สูญหาย นอกจากนี้มีเศษตั๋ว โดยสารซึ่งเป็นตั๋ว ของบริษัทจำเลยที่ 3 ตก ในรถโดยสารดังกล่าว ย่อมถือได้ว่าบริษัทจำเลยที่ 3 ยินยอมให้จำเลยที่ 1 นำรถเข้าวิ่งร่วมในเส้นทางของบริษัทจำเลยที่ 3 แม้ยังไม่มีหลักฐานแสดงการเข้าร่วมก็ตาม จึงถือได้ว่าคนขับรถยนต์โดยสารคันดังกล่าวกระทำในทางการที่จ้างของจำเลยที่ 1 และที่ 3 ซึ่งเป็นนายจ้างต้องร่วมกันรับผิดชอบในผลแห่งละเมิดที่เกิดขึ้น คดีสำนวนแรกเป็นคดีมีทุนทรัพย์ไม่เกินสองหมื่นบาท ต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงตาม ป.วิ.พ. มาตรา 224 คดีสำนวนที่สาม เป็นคดีมีทุนทรัพย์ไม่เกินห้าหมื่นบาทศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตาม ป.วิ.พ. มาตรา 248.

ผู้พิพากษา

ครีภูมิ สุวรรณโรจน์
สุรัตน์ ศรีอนุพันธุ์
จำนง นิยมวิภาต