คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 6382/2537

คำพิพากษาย่อสั้น

คู่ความตกลงท้ากันว่า ฟ้องโจทก์เป็นฟ้องซ้อนหรือไม่ แต่คดีนี้เกี่ยวเนื่องกับคดีแพ่งของศาลชั้นต้นซึ่งจำเลยคดีนี้เป็นโจทก์ ส่วนโจทก์ที่ 1 คดีนี้เป็นจำเลย โดยคดีดังกล่าวกับคดีนี้มีมูลคดีอย่างเดียวกัน ที่ดินพิพาทเป็นที่ดินแปลงเดียวกัน และคู่ความทั้งหมดยกเว้นโจทก์ที่ 2 เป็นรายเดียวกัน เมื่อความปรากฎว่าศาลฎีกาได้พิพากษาคดีดังกล่าวแล้ว โดยพิพากษาว่าที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์(จำเลยคดีนี้) คำพิพากษาดังกล่าวจึงผูกพันคู่ความตาม ป.วิ.พ. มาตรา 145 วรรคแรก โจทก์ที่ 1 ซึ่งเป็นจำเลยในคดีดังกล่าวจึงต้องถูกผูกพันด้วย ส่วนโจทก์ที่ 2 คดีนี้ถึงแม้คำพิพากษาจะไม่ผูกพันเพราะเป็นบุคคลภายนอก แต่การที่ศาลฎีกาพิพากษาว่าที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์ ถือได้ว่าเป็นการวินิจฉัยถึงกรรมสิทธิ์แห่งที่ดินพิพาทเป็นคุณแก่โจทก์ และโจทก์ที่ 2 ก็ไม่ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าตนมีสิทธิดีกว่า ดังนั้นคำพิพากษาศาลฎีกาจึงใช้ยันแก่โจทก์ที่ 2 ได้ ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 145 วรรคสอง (2) โจทก์ทั้งสองย่อมไม่สามารถอ้างสิทธิใด ๆ ในที่ดินพิพาทได้ จึงไม่มีอำนาจฟ้อง ปัญหานี้เป็นข้อกฎหมายอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน แม้จะมิได้มีคู่ความฝ่ายใดยกขึ้นกล่าวอ้าง แต่ศาลฎีกาเห็นสมควรหยิบยกขึ้นวินิจฉัยได้ ตามบทบัญญัติแห่ง ป.วิ.พ. มาตรา 142 (5) คดีไม่จำต้องวินิจฉัยปัญหาตามคำท้าของคู่ความอีกต่อไป

ผู้พิพากษา

ปรีชา นาคพันธุ์
สุทธิ นิชโรจน์
ระพินทร บรรจงศิลป