คำพิพากษาย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีมีทุนทรัพย์ที่พิพาทในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง เมื่อฎีกาของจำเลยเป็นฎีกา ในปัญหาข้อเท็จจริงจึงต้องห้ามฎีกา จึงมีคำสั่งไม่รับฎีกาจำเลย
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าสัญญาซื้อขายที่พิพาทเป็นนิติกรรมอำพรางการกู้ยืมเงิน จริงหรือไม่ และคดีนี้เป็นคดีเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ด้วย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยด้วย หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว(อันดับ 115 แผ่นที่ 2)
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน ให้จำเลยและบริวาร ออกจากที่ดินพิพาทโฉนดเลขที่ 25980 เลขที่ดิน 18 หน้าสำรวจ 3108 ตำบลในเมือง(พระลับ) อำเภอเมืองขอนแก่นจังหวัดขอนแก่น และบ้านเลขที่ 182/45 บนที่ดินพิพาท
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 108)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 112)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าเมื่อศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์วินิจฉัยข้อเท็จจริงแล้วว่าจำเลยขายที่พิพาทให้แก่โจทก์เป็นเงิน 100,000 บาท จำเลยจะฎีกา โต้เถียงอีกว่าสัญญาซื้อขายที่พิพาทเป็นนิติกรรมอำพรางการกู้เงิน ย่อมเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง เมื่อทุนทรัพย์พิพาทในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรกที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
