คำพิพากษาย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ถึงที่ 6 และที่ 8 ถึงที่ 10 ฎีกาศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีของจำเลยต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงฎีกาจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับฎีกา
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 6 และที่ 8 ถึงที่ 10 เห็นว่า ฎีกา ของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกา ของจำเลยไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 337)
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสิบไปแบ่งแยกที่ดินโฉนดเลขที่ 3196 ตำบลแหลมประดู่อำเภอบ้านโพธิ์จังหวัดฉะเชิงเทรา ให้โจทก์ได้ด้านทิศตะวันตกเนื้อที่ 25 ไร่3 งาน 32 ตารางวา ตามแผนที่พิพาท ถ้าจำเลยทั้งสิบไม่ปฏิบัติตามให้ถือเอาคำพิพากษาเป็นการแสดงเจตนาแทน ฯลฯ ยกฟ้องแย้งจำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 ที่ 6 ที่ 8 และที่ 10
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 6 และที่ 8 ถึงที่ 10 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 320)
ทนายจำเลยที่ 1 ถึงที่ 6 และที่ 8 ถึงที่ 10 ยื่นคำร้องนี้ศาลชั้นต้นสั่งว่า จำเลยยื่นอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกาเกินกำหนด15 วัน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234ประกอบมาตรา 247 ให้ส่งคำร้องพร้อมสำนวนไปยังศาลฎีกา(อันดับ 324)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้จำเลยที่ 1 ถึงที่ 6 และที่ 8ถึงที่ 10 ยื่นฎีกาวันที่ 25 ธันวาคม 2535 โดยท้ายฎีกามีข้อความว่า รอฟังคำสั่งอยู่ ถ้าไม่รอให้ถือว่าทราบแล้วและศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาในวันเดียวกันนั้น ถือว่าจำเลยที่ 1 ถึงที่ 6 และที่ 8 ถึงที่ 10 ทราบคำสั่งของศาลชั้นต้นเมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2535 จำเลยที่ 1 ถึงที่ 6และที่ 8 ถึงที่ 10 ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับฎีกาในวันที่ 21 มกราคม 2536 จึงเกินกำหนด 15 วันตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบด้วยมาตรา 247 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย ให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
