คำพิพากษาย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า คดีนี้ทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้าม ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความแพ่ง มาตรา 248 ฎีกาของจำเลยที่ 2 ทุกข้อเป็น ปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับฎีกา คืนค่าขึ้นศาลให้จำเลยที่ 2 จำเลยที่ 2 เห็นว่าฎีกาที่ว่า เรื่องอำนาจฟ้องนั้น จำเลย ได้ว่ากล่าวกันมาแล้วในศาลชั้นต้น ประเด็นที่ว่าศาลชั้นต้น นำข้อเท็จจริงนอกสำนวนมาวินิจฉัยคดี และศาลชั้นต้น วินิจฉัยข้อเท็จจริงคลาดเคลื่อนต่อกฎหมาย เป็นฎีกาใน ปัญหาข้อกฎหมาย ประกอบกับฎีกาของจำเลยที่ 2 เป็นการ คัดค้านคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ที่พิพากษายกอุทธรณ์ของ จำเลยที่ 2 เพราะเห็นว่าเป็นอุทธรณ์ที่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 จำเลยจึงมีสิทธิฎีกาได้ โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยที่ 2 ด้วย หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้อง แล้วหรือไม่ ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 2 ชดใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ จำนวน 26,400 บาท ยกฟ้องจำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 3 ศาลอุทธรณ์พิพากษายกอุทธรณ์ของจำเลยที่ 2 จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 120 แผ่นที่ 2) จำเลยที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ โดยมิได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลชั้นต้น (อันดับ 121)
คำสั่ง จำเลยที่ 2 ไม่นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันมาวางศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234,247 ก่อน จึงให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยที่ 2
