คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 397/2527

คำพิพากษาย่อสั้น

ศาลกำหนดประเด็นข้อพิพาทไว้ข้อเดียวว่า โจทก์หรือจำเลยมีสิทธิครอบครองที่พิพาท การที่จำเลยและจำเลยร่วมนำสืบพยานว่าที่พิพาทเป็นทรัพย์มรดก เป็นการนำสืบแสดงให้เห็นสภาพของที่พิพาทว่า มีความเป็นมาอย่างใดและเหตุใดจำเลยและจำเลยร่วมจึงมีสิทธิเกี่ยวข้องกับที่พิพาทอันอยู่ในประเด็นข้อพิพาทที่ศาลตั้งไว้ หาใช่เป็นการนำสืบพยานนอกประเด็นข้อพิพาทแต่อย่างใดไม่ ที่พิพาทเป็นทรัพย์มรดกตกทอดแก่โจทก์จำเลย. โจทก์จำเลยจึงมีสิทธิและหน้าที่เกี่ยวกับที่พิพาทอันเป็นทรัพย์มรดกร่วมกันตั้งแต่เจ้ามรดกถึงแก่กรรมเป็นต้นมา และทุกคนต่างมีสิทธิใช้ทรัพย์สินที่พิพาทได้ในฐานะเป็นเจ้าของรวม การที่ฝ่ายจำเลยได้แจ้งการครอบครองตามแบบส.ค.1ไว้ก็ดี และที่โจทก์ทั้งสองเป็นผู้เสียภาษีบำรุงท้องที่ในที่พิพาทตลอดมาก็ดี ถือว่าเป็นการกระทำในหน้าที่ของเจ้าของรวมและเป็นการทำแทนเจ้าของรวมอื่นด้วย ส่วนที่โจทก์ที่1 และโจทก์ที่ 2 ต่างเข้าปลูกบ้านอยู่อาศัยในที่พิพาทก็ถือว่าเป็นการใช้ทรัพย์สินที่พิพาทตามสิทธิของตนในฐานะที่เป็นเจ้าของรวมเท่านั้น. ไม่ถือว่าเป็นการเข้าแย่งการครอบครองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา1375

ผู้พิพากษา

สุทิน เลิศวิรุฬห์
อำนวย อินทุภูติ
ดำริ ศุภพิโรจน์